Przymusowe a dobrowolne leczenie uzależnień – różnice psychologiczne

Leczenie uzależnienia zawsze stanowi nie lada wyzwanie. Podstawowym problemem każdego nałogowca jest to, że najpierw musi zdać sobie sprawę ze swojego problemu, a dopiero później może wziąć udział w terapii. Okazuje się, że istnieją pewne różnice psychologiczne między osobami, które podejmują leczenie przymusowo, a tymi, którzy przystępują do terapii dobrowolnie. Niektórzy twierdzą, że różnica tkwi przede wszystkim w motywacji takiej osoby. Rozpoczęcie dobrowolnego leczenia poprzedzone jest zwykle długotrwałym dojrzewaniem do tego rodzaju decyzji, rozmowami z bliskimi oraz specjalistami.

Z kolei przed przymusowym leczeniem uzależniony najczęściej bierze udział w rozprawie sądowej, w której zostaje na nie skierowany. Ta specyficzna sytuacja ma więcej wspólnego z oskarżeniem o alkoholizm niż z zaakceptowaniem faktu, że dana osoba zmaga się z chorobą. Nic więc dziwnego, że przeprowadzenie przymusowej terapii już na starcie spotyka się z pewnymi trudnościami. Uzależniony ma wrażenie, że musi bronić się przed oskarżeniem o alkoholizm, a nie walczyć ze swoją chorobą. Nie oznacza to jednak, że taka terapia z góry skazana jest na porażkę.

Warto jednak pamiętać, że wymaga specyficznego podejścia.